Dziób w dziób
Dziób w dziób to współczesny dramat sięgający do tradycji bajki zwierzęcej. Opowieść rozgrywa się w przestrzeni jednego z miejskich blokowisk pomiędzy zaślepioną pragnieniem władzy subkulturą gołębi i ich chęcią dominacji na podwórku, kotem, który jest odwiecznym wrogiem ptaków i wróblem poszukującym swojej wspólnoty. Paradoksalnie to wróbel, czyli ten najmniejszy i najwrażliwszy, ratuje gołębie z opresji i uczy ptaki, czym jest prawda, przyjaźń, oddanie i honor. Bajka Maliny Prześlugi prezentuje wyraźne typy i modele więzi międzyludzkich oraz mechanizmy rządzące grupą. Wskazuje na wartości, jakie niesie ze sobą Inność i zagrożenia płynące z postaw wobec niej wrogich i agresywnych. Mimo że dramat nie ma konstrukcji klasycznej komedii, utrzymany jest w nastroju komediowym. Dzieje się to przede wszystkim dzięki wartkiemu językowi.
Dramat został nagrodzony w 24. Konkursie na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży organizowanym przez Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu.
Normalny: 38 zł
Ulgowy: 34 zł
Grupowy: 30 zł
Realizatorzy:
Autor: Malina Prześluga
Reżyseria i Inscenizacja: Zbigniew Lisowski
Scenografia i Kostiumy: Dariusz Panas
Muzyka: Mateusz Jagielski
Prapremiera: 23.06.2013
Czas trwania: 75 min.
Od lat: 6
Gołąb Zbigniew – Mariusz Wójtowicz
Gołąb Heniek – Krzysztof Grzęda
Gołąb Stefan – Andrzej Korkuz
Gołębica Mariola – Dominika Miękus
Wróbel Przemek – Krzysztof Parda
Kotka Dolores – Edyta Łukaszewicz-Lisowska
Gołąb Janusz – Jacek Pysiak
To dramat opowiedziany trochę w konwencji Ezopa, pod postaciami zwierzęcymi wyśmiane są przywary ludzkie. Grupa gołębi (dresiarzy, skinheadów?) ma ambicje objęcia władzy nad całym podwórkiem i narzucenia pozostałym mieszkańcom swojej wizji. To moralizatorska opowieść dla dzieci i dorosłych o braku akceptacji, nietolerancji, nienawiści do inności.
Katarzyna Michalik-Jaworska, Wielkie Małe Warszawskie Spotkania Teatralne, Sekcja polska Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych: www.aict.art.pl
Świetna jest w toruńskim spektaklu scenografia Dariusza Panasa, twórcy kostiumów, lalek ptaków i gigantycznego kota, operująca skrótem, utrzymana w duchu konstruktywizmu. Jej nieliczne elementy obrazujące wielopiętrowy blok są białe, z czerwonymi akcentami w postaci linii prostych przecinających płaszczyzny, a w centrum sceny w pewnym momencie znajduje się stół ofiarny z płaskorzeźbami konewki, grabi i innych narzędzi ogrodniczych (…)
Kalina Zalewska, Małe WST, czyli łeb w łeb, www.teatralny.pl
Dobra sztuka plus dobry teatr muszą prowadzić do sukcesu. Historia opowiedziana przez Malinę Prześlugę w utworze „Dziób w dziób” ma doskonałą konstrukcję, wyraźną linię zdarzeń, dramatyczny konflikt, emocjonujące momenty, głęboki sens i wiele dowcipu.
Helen Marek, Dziobem w sedno, „Teatr Lalek” nr 4/114/2013
Przedstawienia dla dzieci są statystycznie lepsze i mądrzejsze niż te zrobione dla widza dorosłego. Może teatrem dla dzieci zainteresowali się… hmm… twórcy, którzy bardziej koncentrują się na widzu-odbiorcy niż na własnej twórczości? Tacy, którzy wzięli sobie do serca to, co mówił Jan Dorman: że teatr dla dzieci trzeba robić tak samo jak dla dorosłych, tylko lepiej? (…)
Joanna Ostrowska, O dziobach i pazurach, Recenzje Komisji Artystycznej Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej – odsłona druga
Powstał gorzko-mądry i prześmiewczy spektakl dla dzieci starszych i dorosłych oraz głośny protest przeciwko udowadnianiu swoich racji tylko siłą. Jak to w tekstach Prześlugi, jest tu i groźnie, i dowcipnie, ciepło i ostro zarazem, jest też mądrość jednostki oraz głupota grupy – czyli, niestety, arcyswojsko.
Aram Stern, Tu się nie zgina, www.teatrdlawas.pl
Autorka porusza w nim m.in. problem nietolerancji, schematycznego myślenia, przypisywania winy bez sprawdzenia faktów. Ale nie tylko. Sztuka jest bardzo wnikliwą analizą socjologiczną naszej rzeczywistości. Można powiedzieć jej odbiciem.
Anita Nowak, W „Baju” kurtyna nie opada. Festiwal Prześlugi, www.teatrdlawas.pl
Mocną stroną przedstawienia jest jego aktorstwo.
Ilona Słojewska, Bajka dla dzieci i dorosłych, www.teatrdlawas.pl
W plastyce przestawienia wyczuwa się także inspirację sztuką Szajny. Choćby szara kolorystyka przełamana czerwonymi elementami tak z kostiumu, jak i ogromnej lalki Kota. Wyróżnienie tej postaci z tła wiąże się z tajemnicą, jaką nosi ona w sobie, a którą musi odsłonić przed światem mały Wróbel. Kot, pojawia się na scenie i znika niczym Sfinks.
Anita Nowak, „Dziób w dziób” – bajka dla dzieci i dorosłych, www.teatrdlawas.pl
Gołąb Zbigniew – Mariusz Wójtowicz
Gołąb Heniek – Krzysztof Grzęda
Gołąb Stefan – Andrzej Korkuz
Gołębica Mariola – Dominika Miękus
Wróbel Przemek – Krzysztof Parda
Kotka Dolores – Edyta Łukaszewicz-Lisowska
Gołąb Janusz – Jacek Pysiak
To dramat opowiedziany trochę w konwencji Ezopa, pod postaciami zwierzęcymi wyśmiane są przywary ludzkie. Grupa gołębi (dresiarzy, skinheadów?) ma ambicje objęcia władzy nad całym podwórkiem i narzucenia pozostałym mieszkańcom swojej wizji. To moralizatorska opowieść dla dzieci i dorosłych o braku akceptacji, nietolerancji, nienawiści do inności.
Katarzyna Michalik-Jaworska, Wielkie Małe Warszawskie Spotkania Teatralne, Sekcja polska Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych: www.aict.art.pl
Świetna jest w toruńskim spektaklu scenografia Dariusza Panasa, twórcy kostiumów, lalek ptaków i gigantycznego kota, operująca skrótem, utrzymana w duchu konstruktywizmu. Jej nieliczne elementy obrazujące wielopiętrowy blok są białe, z czerwonymi akcentami w postaci linii prostych przecinających płaszczyzny, a w centrum sceny w pewnym momencie znajduje się stół ofiarny z płaskorzeźbami konewki, grabi i innych narzędzi ogrodniczych (…)
Kalina Zalewska, Małe WST, czyli łeb w łeb, www.teatralny.pl
Dobra sztuka plus dobry teatr muszą prowadzić do sukcesu. Historia opowiedziana przez Malinę Prześlugę w utworze „Dziób w dziób” ma doskonałą konstrukcję, wyraźną linię zdarzeń, dramatyczny konflikt, emocjonujące momenty, głęboki sens i wiele dowcipu.
Helen Marek, Dziobem w sedno, „Teatr Lalek” nr 4/114/2013
Przedstawienia dla dzieci są statystycznie lepsze i mądrzejsze niż te zrobione dla widza dorosłego. Może teatrem dla dzieci zainteresowali się… hmm… twórcy, którzy bardziej koncentrują się na widzu-odbiorcy niż na własnej twórczości? Tacy, którzy wzięli sobie do serca to, co mówił Jan Dorman: że teatr dla dzieci trzeba robić tak samo jak dla dorosłych, tylko lepiej? (…)
Joanna Ostrowska, O dziobach i pazurach, Recenzje Komisji Artystycznej Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej – odsłona druga
Powstał gorzko-mądry i prześmiewczy spektakl dla dzieci starszych i dorosłych oraz głośny protest przeciwko udowadnianiu swoich racji tylko siłą. Jak to w tekstach Prześlugi, jest tu i groźnie, i dowcipnie, ciepło i ostro zarazem, jest też mądrość jednostki oraz głupota grupy – czyli, niestety, arcyswojsko.
Aram Stern, Tu się nie zgina, www.teatrdlawas.pl
Autorka porusza w nim m.in. problem nietolerancji, schematycznego myślenia, przypisywania winy bez sprawdzenia faktów. Ale nie tylko. Sztuka jest bardzo wnikliwą analizą socjologiczną naszej rzeczywistości. Można powiedzieć jej odbiciem.
Anita Nowak, W „Baju” kurtyna nie opada. Festiwal Prześlugi, www.teatrdlawas.pl
Mocną stroną przedstawienia jest jego aktorstwo.
Ilona Słojewska, Bajka dla dzieci i dorosłych, www.teatrdlawas.pl
W plastyce przestawienia wyczuwa się także inspirację sztuką Szajny. Choćby szara kolorystyka przełamana czerwonymi elementami tak z kostiumu, jak i ogromnej lalki Kota. Wyróżnienie tej postaci z tła wiąże się z tajemnicą, jaką nosi ona w sobie, a którą musi odsłonić przed światem mały Wróbel. Kot, pojawia się na scenie i znika niczym Sfinks.
Anita Nowak, „Dziób w dziób” – bajka dla dzieci i dorosłych, www.teatrdlawas.pl
